Νόμος 272 και 659/ 1827

Στην Ελλάδα η νομοθεσία περί βλάβης των ηθών εισήχθη το 1827 και το 1831, άμεσα επηρεασμένη από τα βαυαρικά νομοσχέδια. Το 1834 η δίωξη αυτή υποδιαιρέθηκε σε τρία αδικήματα: 1) τη μη παρά φύσιν ακολασία, 2) τον βιασμό και 3) την παρά φύσιν ακολασία.Ειδικότερα, στην προσβολή κατά των ηθών εν γένει συμπεριλαμβανόταν και το άρθρο 272. Αντίστοιχα, πράξεις όπως η «πορνεία», η «παλλακεία», η «ακολασία» όπως και το να φανεί γυμνό το σώμα στο παράθυρο, ή η «δημοσία» συνουσία και ο αυνανισμός, πλέον ανήκαν στο ποινικό Δίκαιο (αρ. 272 και 659).

Νόμος Τ΄Α 67/1856

Εφικτός τόσο ο αυτοπροσδιορισμός της ταυτότητας του φύλου από το ίδιο το υποκείμενο όσο και το δικαίωμα στη σύναψη γάμου (Αλεξάνδρου Σιάτου, Οι ερμαφρόδιτοι και ψευδερμαφρόδιτοι εν τη νομική επιστήμη, εν Αθήναις, εκ του Τυπογραφείου «Νομικής», 1907, σ. 24.).

Νόμος 86/1862

Αναφέρεται με σαφήνεια στον εγκλεισμό αυτών που έπασχαν από μανία καθολική ή μερική παραφροσύνη. Το αίτημα του Γεωργαντά να δημιουργηθεί ένα ίδρυμα που θα μπορούσε να αγκαλιάσει τους ιδιώτες, τους παθητικά παρανοϊκούς, το 1871, θα πραγματοποιηθεί ουσιαστικά –παρ’ ότι υπάρχει στην Κέρκυρα– το 1887 με τη δημιουργία του Δρομοκαΐτειου, κάτω από την εποπτεία του Υπουργείου Εσωτερικών.

Νομοθετικό Διάταγμα

«Περί κοινών γυναικών και οίκων ασωτείας», πόρνη χαρακτηρίζεται όχι μόνο η γυναίκα που προκαλεί σε ασέλγεια, αλλά και οποιαδήποτε άλλη μεταβαίνει σε επιλήψιμους χώρους, όπως τα ξενοδοχεία.

Νόμος 346/1951

Το άρθρ. 347 έχει εφαρμογήν οσάκις ο υποστάς την παρά φύσιν ασέλγεια είναι πρόσωπον άρρεν των 16 ετών (βλ. και αποπλάνησις) και κάτω των 17, εκτός εάν συντρέχη κατάχρησις σχέσεως εξαρτήσεως ή κερδοσκοπία: Εφετ. Θεσ/κης 61/52 Β/252. Μεταξύ άρρενος ενηλίκου και θήλεος ηλικίας ανωτέρας των 16 ετών η παρά φύσιν ασέλγεια παραμένει ατιμώρητος. Μετά θήλεος νεωτέρου των 16 ετών αύτη τιμωρείται ως αποπλάνησις: Εφετ. Θεσ/κης 61/52 Β/252».

Νόμος 3304/05

Η σεξουαλική διάκριση δεν αναφέρεται πουθενά στο Ελληνικό σύνταγμα, ωστόσο o νόμος 3304, που υιοθετήθηκε το 2005, προστατεύει τα ομοφυλόφιλα άτομα ενάντια στην άνιση μεταχείριση με βάση τον γενετήσιο

Νόμος 3500/2006, άρθρο 23

Για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας και άλλες διατάξεις. Υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών. Εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο οποίος, κατά την εκτέλεση του εκπαιδευτικού του έργου, με οποιονδήποτε τρόπο πληροφορείται ή διαπιστώνει ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος μαθητή έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, ενημερώνει, χωρίς καθυστέρηση, τον διευθυντή της σχολικής μονάδας. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας ανακοινώνει, αμέσως, την αξιόποινη πράξη στον αρμόδιο εισαγγελέα, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 37 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ή στην πλησιέστερη αστυνομική αρχή. Την ίδια υποχρέωση έχουν οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των ιδιωτικών σχολείων, καθώς και οι υπεύθυνοι των πάσης φύσεως Μονάδων Προσχολικής Αγωγής.

Νόμος 3896/2010

Στις 8 Δεκεμβρίου του 2010 ψηφίστηκε ο νόμος 3896 που εξισώνει οποιαδήποτε διάκριση εναντίον διαφυλικών με διάκριση με βάση το φύλο. Οποιαδήποτε προστασία έναντι στη διάκριση με βάση το φύλο, ισχύει για τους διαφυλικούς. Επιπλέον, οι διαφυλικοί έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν το φύλο και το όνομά τους στην ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς τους με μια αίτηση στο τοπικό Μονομελές Πρωτοδικείο, το οποίο είναι υποχρεωμένο να τη δεχθεί αυτομάτως.

Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κων/πολης)

Σύμφωνα με το άρθρο 14 που αφορά την εκπαίδευση απαιτείται η συμπερίληψη διδακτικού υλικού που αφορά την ισότητα των δύο φύλων, και η προώθησης των αρχών της ισότητας σε ανεπίσημους εκπαιδευτικούς χώρους, σε χώρους αθλήσεως και αναψυχής, σε πολιτιστικούς χώρους και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (a href="http://www.isotita.gr/wp-content/uploads/2017/04/Convention_violence-against-women_2011_el_edited.pdf"> ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τη Σύμβαση της Κων/πολης).

Νόμος 4286/2014

Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 -20.000) ευρώ. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται όποιος με πρόθεση και με τα μέσα και τους τρόπους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, υποκινεί, προτρέπει, προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων, εφόσον αυτά χρησιμοποιούνταν από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη.

Νόμος 4356/2015

Ο νόμος 4356 του 2015 κατοχυρώνει το δικαίωμα ενήλικων προσώπων, ετεροφύλων ή ομοφύλων, να αναλαμβάνουν, με τη σύνταξη συμβολαιογραφικού εγγράφου, που καταχωρίζεται στα προβλεπόμενα ληξιαρχικά βιβλία, αμοιβαία δέσμευση σε μόνιμη κατ’ αρχήν συμβίωση.

Νόμος 4491/2017

Ο νόμος 4491 του 2017 αφορά τη Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Σύμφωνα με το νέο νόμο, το πρόσωπο έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου του ως στοιχείου της προσωπικότητάς του και δικαίωμα στο σεβασμό της προσωπικότητάς του με βάση τα χαρακτηριστικά φύλου του (άρθρο 1).

Νόμος 4604/2019

Ο νόμος 4604 του 2019 εστιάζει στην προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, στην πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, ενώ για πρώτη φορά εισάγεται στην εθνική έννομη τάξη ένα αυτοτελές θεσμικό πλαίσιο με στόχο την ίση μεταχείριση και την καταπολέμηση της διάκρισης με βάση το φύλο.

Σύνταγμα, Άρθρα 4-25 (ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα)

Στο ελληνικό σύνταγμα δεν παρέχεται ορισμός του γάμου. Ωστόσο, στα άρθρα 4 με 25 του συντάγματος αναφέρεται ότι ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία, τελεί υπό την προστασία του Κράτους.