σωμα

διαπραγμάτευση του φύλου

Φύλο και σεξουαλισμός ήταν για τη βιολογία- όταν άρχισε να αναπτύσσεται στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα- ταυτόσημες έννοιες. Το φύλο προηγείται και αυτό διαμορφώνει τον σεξουαλισμό σύμφωνα με ένα ετερόφυλο και περιχαρακωμένο μοντέλο. Τα βιολογικά κριτήρια είναι και χρονικά μεταβαλλόμενα: σε δύο περιόδους της ζωής, στην εφηβεία και στα γηρατειά, είναι τόσες οι ορμονικές, σωματικές και βιοχημικές μεταβολές που ο οργανισμός μπαίνει σε ένα είδος διαπραγμάτευσης του φύλου.

Κολύρη, Χ. (2017). Το Φύλο σαν Δόλωμα, Ψυχανάλυση, Πολιτική και Τέχνη. Αθήνα: Πατάκη.

το σώμα

Το σώμα εκλαμβάνεται ως δημιούργημα ποικίλων λόγων και πρακτικών και άρα ως τέτοιο δεν μπορεί να νοηθεί ως κάτι που είναι στατικό, δεδομένο και ενιαίο (Butler, 1990), αλλά αντίθετα αποτελεί ένα ευεπηρέαστο στην αλλαγή πολιτισμικό κείμενο, με ασαφή και αβέβαια όρια, ή αλλιώς έναν «τόπο ενδεχομενικότητας».

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις. Αθήνα: Νήσος, pp 21.

η άμβλωση περνά στη δικαιοδοσία του κράτους

H άμβλωση περνά στη δικαιοδοσία του κράτους, μιας και αξίζει να σημειωθεί, όπως σημείωναν και τα ελληνικά ιατροδικαστικά εγχειρίδια του 19ου αιώνα, ότι η άμβλωση στις νεωτερικές κοινωνίες περιήλθε στην αποκλειστική δικαιοδοσία του κράτους. (...) Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι στην πραγματικότητα δεν διώκεται η πράξη, αλλά το υποκείμενο που τολμά να ασκήσει αυτή την εξουσία, μια εξουσία που πλέον ασκεί αποκλειστικά το νεωτερικό κράτος. Αυτό σημαίνει ότι από τον ηγεμόνα που είχε ως στόχο τη διατήρηση του «κράτους» του. (...) Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, παρότι η ευγονική καταχρηστικά έχει ταυτιστεί αποκλειστικά με τον ναζισμό και μάλιστα με την κοινωνική, σεξουαλική και φυλετική καθαρότητα, αυτό που συχνά δεν υπογραμμίζεται είναι ότι η «θετική ευγονική» συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, με στόχο την υποτιθέμενη ψυχική/σωματική εξυγίανση ενάντια στην πνευματική/σωματική αναπηρία του πληθυσμού, που αφήνεται άκριτα στη λίμπιντο και η οποία εντοπιζόταν κατά κυριότητα στα κατώτερα στρώματα. (...) Εν κατακλείδι, το σημείο εφαρμογής της βιοπολιτικής δεν ήταν ποτέ μόνο το σώμα-μηχανή, αλλά και η φαντασιακά εκθηλυμένη/ανθρώπινη επιθυμία των κατώτερων στρωμάτων, όπως κατασκευάζεται στο φαντασιακό από την αστική τάξη, και ταυτίζεται με την παράνοια, την εγκληματικότητα, την ασθένεια και τον θάνατο, όταν αυτά τα στρώματα τολμούν να επαναστατήσουν.

Τζανάκη, Δ. (2020). Το ζήτημα των αμβλώσεων στην ύστερη νεωτερικότητα. Marginalia, pp 11.

the truth about force feeding

Suffragettes: The truth about force feeding. After years of peaceful campaigning resulted in little change, Suffragettes moved on to direct action. Women chained themselves to railings, smashed windows and committed arson. Prisons became full of Suffragettes who continued their acts of civil disobedience behind bars by refusing to eat. These hunger strikers were met with a brutal regime of force feeding which left many with chronic injuries. Here, Suffragettes describe the process in their own words.

Video: https://www.bbc.com/news/av/uk-42943816

the intimate recipient

Μy body-shot through with streams of song; I don't mean the overbearing, clutchy "mother" but, rather, what touches you, the equivoice that affects you, fills your breast with an urge to come to language and launches your force; the rhythm that laughs you; the intimate recipient who makes all metaphors possible and desirable; body (body? bodies?), no more describable than god, the soul, or the Other; that part of you that leaves a space between yourself and urges you to inscribe in language your woman's style.

Cixous, H. (1976). The laugh of the Medusa. Signs , 1 (4), pp. 875-893.

ομοιότητα του θηλυκού και του αρσενικού φύλου

Η ομοιότητα του θηλυκού και του αρσενικού φύλου ή η διαφορά τους, δεν είναι καμιά οφθαλμοφανής πραγματικότητα αποτυπωμένη στα σώματα [...] αλλά κρίνεται εκεί όπου το σώμα συνυφαίνεται με πολιτισμικά νοήματα, κοινωνικές πρακτικές και τα πολιτικά τους διακυβεύματα».

Laqueur, Τ. (2003). Κατασκευάζοντας το φύλο. Σώμα και κοινωνικό φύλο απο τους αρχαιους Ελληνες ως τον Φρόυντ. Αθήνα: Εκδόσεις Πολύτροπον, pp 23

το φυσικό σώμα μετατρέπεται σε σε κοινωνικό

Το φυσικό σώμα μετατρέπεται σε σε κοινωνικό μέσω μιας επίπονης, αιματηρής διαδικασίας εγγραφής του κοινωνικού ανήκειν πάνω στο σώμα.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 44.

οι έμφυλοι κανόνες

(...) Η φυσικοποιημένη γνώση του φύλου λειτουργεί ως προληπτική και βιαιη περιχαράκωση της πραγματικότητας. Στο βαθμό που οι έμφυλοι κανόνες (ιδανικός διμορφισμός, ετεροφυλοφιλική συμπληρωματικότητα των σωμάτων, ιδεώδη και κανόνας ευπρεπούς και απρεπούς ανδρισμού και θηλυκότητας, πολλά από τα οποία υποθάλπονται απο φυλετικούς κώδικες καθαρότητας και ταμπού κατά τις επιμιξίας) θεσπίζουν τι θα είναι και τι δεν θα είναι διανοητά ανθρώπινο, τι θα θεωρείται και τι δε θα θεωρείται «πραγματικό», θεσπίζουν το οντολογικό πεδίο στο οποίο μπορεί να δίνεται νόμιμη έκφραση στα σώματα.

Butler, J. (2009). Αναταραχή Φύλου. Ο Φεμινισμός και η Ανατροπή της Ταυτότητας (μετ. Γιώργος Καράμπελας). Αθήνα: Αλεξάνδρεια, pp 15.

το φύλο είναι το επαναλαμβανόμενο στυλιζάρισμα του σώματος

Το φύλο είναι το επαναλαμβανόμενο στυλιζάρισμα του σώματος, ένα σύνολο επαναλαμβανόμενων πράξεων μέσα σε ένα άκρως άκαμπτο ρυθμιστικό πλαίσιο, πράξεων που παγώνουν με το χρόνο προσφέροντας την επίφαση μιας ουσίας, ενός φυσικού τρόπου ύπαρξης.

Butler, J. (2009). Αναταραχή Φύλου. Ο Φεμινισμός και η Ανατροπή της Ταυτότητας (μετ. Γιώργος Καράμπελας). Αθήνα: Αλεξάνδρεια, pp 61.

η πρακτική της περίδεσης των ποδιών

Η πρακτική της περίδεσης των ποδιών στη Κίνα, ως πρακτική μετασχηματισμού ή σωστότερα παραμόρφωσης των γυναικείων ποδιών από μικρή ηλικία (5-7 ετών) με στόχο την επίτευξη μικρού πέλματος(...) αφορά μια επιβεβλημένη, εξαιρετικά επώδυνη κοινωνική πρακτική για κάθε γυναίκα που επιθυμεί να διεκδικήσει ένα κοινωνικό στάτους- ένα στάτους που βασίζεται στο παράδοξο ότι όσο μικρότερο είναι το πόδι της, τόσο μεγαλύτερο “πάτημα” της εξασφαλίζει στην ανδροκρατούμενη κοινωνία της Κίνας.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 44.

διάκριση μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου

Η διάκριση μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου και η ίδια η κατηγορία του βιολογικού φύλου, φαίνεται να προϋποθέτουν μια γενίκευση «του σώματος», η οποία προϋπάρχει της απόκτησης της έμφυλης σημασίας του».

Butler, J. (1990). Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity. New York/London: Routledge, pp 129.

ανάγνωση του κοινωνικού φύλου

Ο κυρίαρχος τρόπος ανάγνωσης του κοινωνικού φύλου συγκροτείται μέσω της ανάγνωσης του βιολογικού σώματος.

Butler, J. (1990). Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity. New York/London: Routledge, pp 129.

το βιωμένο σώμα

Το βιωμένο σώμα (...) είναι ένα σώμα που που δεν είναι δεδομένο αλλά είναι τόσο σημαίνον όσο και σημαινόμενο, ιστορικά ενδεχομενικό και κοινωνικό.

Grosz, 1994

η διαμόρφωση της ταυτότητας

H υιοθέτηση πρακτικών που υπερβαίνουν για παράδειγμα, τις προσδοκίες γύρω από το κοινωνικό φύλο μπορεί να ορίζει τρόπους συμβολικής αλλά και κυριολεκτικής ένταξης των ατόμων σε υποομάδες, να υποδηλώνει διαφορετικούς τρόπους σωματοποίησης του κοινωνικού φύλου, υπογραμμίζοντας έτσι τη συνειδητή επιθυμία του υποκειμένου να ανασχηματίσει το σώμα του σύμφωνα με τις δικές του προδιαγραφές. Μέσω της παρέμβασης στο σώμα του, το υποκείμενο στην ουσία παρεμβαίνει στη διαμόρφωση της ταυτότητας του.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 39.

περιθωριοποίηση και στιγματισμός

Mε δεδομένο ότι η χρήση του σώματος γίνεται αντικείμενο παρατήρησης και αξιολόγησης, η άρνηση συμμόρφωσης με τις κυρίαρχες πρακτικές και τα στερεότυπα και η συγκρότηση ενός διαφορετικού σώματος, έξω απο τα όρια των συνηθισμένων κατηγοριοποιήσεων προσελκύουν ένα σύνολο χαρακτηρισμών που μπορεί δυνάμει να οδηγήσουν στην περιθωριοποίηση και το στιγματισμό.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 39.

η απώλεια των κανόνων του φύλου

Η απώλεια των κανόνων του φύλου, έχει ως αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται οι έμφυλες μορφοποιήσεις, να αποσταθεροποιείται η υποστασιακή ταυτότητα και οι φυσικοποιητικές αφηγήσεις της υποχρεωτικής ετεροφυλοφιλίας, να χάνουν τους κεντρικούς πρωταγωνιστές τους, τον «άνδρα», τη «γυναίκα».

Butler, J. (2009). Αναταραχή Φύλου. Ο Φεμινισμός και η Ανατροπή της Ταυτότητας (μετ. Γιώργος Καράμπελας). Αθήνα: Αλεξάνδρεια, pp 190.

εκείνων που αντιμετωπίζονται ως αριθμοί

Η σχέση ανάμεσα στα υλικά σώματα και τις πληροφορίες που συλλέγονται σχετικά με αυτά έχει καθοριστική σημασία για εκείνους που θέτουν το ερώτημα «Ποιός μετράει;». Αυτό οδηγεί στη διερεύνηση τόσο εκείνων που καθορίζουν που καθορίζουν το ποιός μετράει ως παράδειγμα ποιών ταυτοτήτων, όσο και εκείνων που αντιμετωπίζονται ως αριθμοί ή περιπτώσεις στη κατασκευή βάσεων δεδομένων.
Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 215.

το σημαδεμένο σώμα

Το σημαδεμένο σώμα σηματοδοτεί το γεγονός ότι τα σώματα είναι κατεξοχήν πολιτισμικά σημεία που φέρουν τα ίχνη τελετουργικών και μυθολογικών ταυτοτήτων. Με παρόμοιους τρόπους, τόσο η βιομηχανία της μόδας όσο και το επάγγελμα της κοσμητικής χειρουργικής έχουν επενδύσει στο ρόλο του σώματος σώματος κατα τη διαδικασία της “σημειοποιήσης της ταυτότητας”-εκεί όπου οι ταυτότητες μετατρέπονται σε σημεία και τα σημεία μετατρέπονται σε εμπορεύματα. (...) Ετσι το φυσικό σώμα μεταμορφώνεται τεχνολογικά σε σημείο πολιτισμού (sign of culture).

Balsamo, A. (2004). Μορφές τεχνολογικής σωματοποίησης: Διαβάζοντας το σώμα στο σύγχρονο πολιτισμό” Στο Δ., Μακρυνιώτη, Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις. Αθήνα: Νήσος, pp 207.

οι μαζικές πολιτισμικές απεικονίσεις της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας συντηρούνται και ενισχύονται από την αισθητική χειρουργική

Η συζήτηση σχετικα με τη πολιτική της εμφάνισης θέτει ζητήματα γύρω από τον πολιτισμικό προσδιορισμό της ασχήμιας και της ομορφιάς και υποδεικνύει ποιά σώματα είναι άσχημα και χρήζουν παρέμβασης ή θεραπείας. Οι προσδιορισμοί αυτοί δε διέπονται μόνο από τα κυρίαρχα πρότυπα ως προς το κοινωνικό φύλο, αλλά και ως προς τη φυλή. Συγκροτούν έτσι έναν λόγο περί πολιτισμικής κατασκευής του έμφυλου και του φυλετικοποιημένου σώματος. (...) Οι μαζικές πολιτισμικές απεικονίσεις της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας συντηρούνται και ενισχύονται από την αισθητική χειρουργική. Επιτελούν την ομογενοποιητική τους λειτουργία εξαλείφοντας ενοχλητικές διαφορές και συνιστούν πρότυπα σύμφωνα με τα οποία συγκρίνεται, αξιολογείται, πειθαρχεί και διορθώνεται ο εαυτός.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 49.

η πρακτική της αισθητικής χειρουργικής διέπεται από αντιθετικά ερωτήματα

Η πρακτική της αισθητικής χειρουργικής διέπεται από αντιθετικά ερωτήματα: Αποτελεί άραγε μια επιβεβαίωση των δυτικών στερεοτύπων περί ομορφιάς και θηλυκότητας που υποτάσσεται περαιτέρω το γυναικείο σώμα; Αντιπροσωπεύει μια απο τις πιο επιζήμιες παρεμβάσεις του ιατρικού συστήματος πάνω στο γυναικείο σώμα που κατασκευάζει γυναίκες θύματα; Πρόκειται για μια πρακτική ενδυνάμωσης που επιτρέπει στο υποκείμενο, συνήθως γυναικα, να παρέμβει ενεργά πάνω στο ΄΄σώμα του και να το μεταβάλλει σύμφωνα με “τις δικές του” επιθυμίες και ανάγκες; (...) Ο συνδυασμός (αισθητικής χειρουργικής και τεχνολογίας) εμφανίζεται με την προσομοίωση του σώματος και την τρισδιάστατη απεικόνιση του, και συμβάλλει στην όλο και μεγαλύτερη μετατροπή του σώματος σε θέαμα, στην κατάργηση της ολότητας του τεμαχίζοντας το σε μικρότερα μέρη.(...)Το ιατρικό βλέμμα, συνεχίζει η Balsamo (1997), δεν ιατρικοποιεί απλώς το γυναικείο σώμα, αλλά και το επανορίζει ως αντικείμενο προς τεχνολογική κατασκευή και ανακατασκευή. το κλινικό μάτι υποχωρεί μπροστά στην ανάπτυξη του τεχνολογικού βλέμματος. Οι τεχνολογικές συσκευές απεικόνισης ανακατασκευάζουν το γυναικείο σώμα ως σημαίνων της ιδεώδους γυναικείας ομορφιάς.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις , Αθήνα: Νήσος, pp 48.

feminist science fiction

Gender, sexuality, embodiment, skill: all were reconstituted in the story. Why should our bodies end at the skin, or include at best other beings encapsulated by skin? From the seventeenth century dll now, machines could be animated — given ghostly souls to make them speak or move or to account for their orderly development and mental capacides. Or organisms could be mechan-ized — reduced to body understood as resource of mind. These machine/ organism relationships are obsolete, unnecessary. For us, in imagination and in other practice, machines can be prosthetic devices, intimate components, friendly selves. We don't need organic holism to give impermeable whole-ness, the total woman and her feminist variants (mutants?). Let me conclude this point by a very partial reading of the logic of the cyborg monsters of my second group of texts, feminist science fiction.

Haraway, D., J., (1991). A Cyborg Manifesto: Science, technology, and Socialist-Feminism in the Late Twentieth Century. In Simians, Cyborgs, and Women: The Reinvention of Nature. New York: Routledge, pp 171.

το σώμα γίνεται η πρώτη ύλη

Η περιτομή, η κλειτοριδεκτομή, η προσθήκη μεταλλικού δακτυλίου για την επιμήκυνση του λαιμού, η βούλα στο μέτωπο των παντρεμένων γυναικών στην Ινδία συνιστούν και αυτές κοινωνικά επιβεβλημένες πρακτικές τροποποίησης του σώματος, δηλωτικές του στάτους ή της κοινωνικής θέσης των υποκειμένων.(...) Όπως υποστηρίζει ο Sweetman (1999: 60-71), η μόνιμη φύση αυτών των πρακτικών, το μη αναστρέψιμο σημάδεμα του σώματος ασκεί μια γοητεια και δηλώνει ταυτόχρονα την προσπάθεια του υποκειμένου να δομήσει και να διατηρήσει μια συνεκτική και βιώσιμη αίσθηση ταυτότητας του εαυτού, εν μέρει μέσω της εγχάραξης μια προσωπικής αφήγησης στην επιφάνεια του σώματος (...). Μέσω του τατουαζ και του πιρσινγκ, η επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος γίνεται τόπος εγγραφής, ένα κείμενο που αφηγείται ιστορίες σωματικότητας. Το σώμα γίνεται η πρώτη ύλη, το υλικό αντικείμενο, στο οποίο παρεμβαίνει ηθελημένα ο κάτοχός του προκειμένου να το τροποποιήσει αλλά και να το καταστήσει φορέα σημασιών.

Μακρυνιώτη, Δ. (2004) (επιμ.-εισαγ.). Τα Όρια του Σώματος. Διεπιστημονικές Προσεγγίσεις. Αθήνα: Νήσος, pp 45.

sex, sexuality, and reproduction are central actors in high-tech myth systems

Of course, who controls the interpretation of bodily boundaries in medical hermeneutics is a major feminist issue. The speculum served as an icon of women's claiming their bodies in the 1970s; that handcraft tool is inadequate to express our needed body politics in the negotiation of reality in the practices of cyborg reproduction. Self-help is not enough. The technologies of visualization recall the important cultural practice of hundng with the camera and the deeply predatory nature of a photographic consciousness. Sex, sexuality, and reproduction are central actors in high-tech myth systems structuring our imaginations of personal and social possibility.

the body is not only a text of culture

The body is not only a text of culture. It is also, as anthropologist Pierre Bourdie and philosopher Michel Foucault (among others) have argued, a practical, direct locus of social control.[...] Not chiefly through ideology, but through organization and regulation of the time, space, and movements of our daily lives, our bodies are trained, shaped, and impressed with the stamp of prevailing historical forms of selfhood, desire, masculinity, femininity.

Bordo S., (1993) Unbearable Weight: Feminism, Western Culture, and the Body. Berkeley: University of California Press, pp 165.

the female body is persistently coded as the cultural sign of the “natural”, the “sexual” and the “reproductive”

Despite the technological possibilities of body reconstruction, in the discourses of biotechnology the female body is persistently coded as the cultural sign of the “natural”, the “sexual” and the “reproductive”, so that womb, for example, continues to signify female gender in a way that reinforces an essentialist identity for the female body as the maternal body.

Balsamo, A.(1999). Technologies of the gendered body. Reading Cyborg women. Duke.University Press, pp 9.

the cyborg provides a framework for studying gender identity

Cyborgs are hybrid entities that are neither wholly technological nor completely organic, which means that the cyborg has the potential not only to disrupt persistent dualisms that set the natural body in opposition to the technologically recrafted body, but also to refashion our thinking about the theoretical construction of the body as both a material entity and a discursive process. (...) Cyborg bodies are definionally transgressive of a dominant culture order , not so much because of their constructed“ nature, but rather because of the indeterminacy of their hybrid design. The cyborg provides a framework for studying gender identity as it is technologically crafted simultaneously from the matter of material bodies and cultural fictions.

Balsamo, A.(1999). Technologies of the gendered body. Reading Cyborg women. Duke.University Press, pp 11.

the cyborg is a creature in a post-gender world

The cyborg is a creature in a post-gender world; it has no truck with bisexuality, pre-oedipal symbiosis, unalienated labour, or other seductions to organic wholeness through a final appropriation of all the powers of the parts into a higher unity. In a sense, the cyborg has no origin story in the Western sense — a 'final' irony since the cyborg is also the awful apocalyptic telos of the 'West's' escalating dominations of abstract individuation, an ultimate self untied at last from all dependency, a man in space. An origin story in the 'Western', humanist sense depends on the myth of original unity, fullness, bliss and terror, represented by the phallic mother from whom all humans must separate.

Haraway, D., J., (1991). A Cyborg Manifesto: Science, technology, and Socialist-Feminism in the Late Twentieth Century. In Simians, Cyborgs, and Women: The Reinvention of Nature. New York: Routledge, pp 150.

conscious of what it means to have a historically constituted body

It is important to note that the effort to construct revolutionary stand-points, epistemologies as achievements of people committed to changing the world, has been part of the process showing the limits of identification. The acid tools of postmodernist theory and the constructive tools of ontological discourse about revolutionary subjects might be seen as ironic allies in dissolving Western selves in the interests of survival. We are excruciatingly conscious of what it means to have a historically constituted body.

what is the queer class?

What is the queer class? The queer class is a momentary expression of the maximized circulation of libido as such – pink libido. And who is that more concretely? From a Pink Totaliterian perspective, this is a secondary question. Pink Totaliterianism is about the collectivization of desire, of libido. We can see a paradigmatic expression of pink libido in the desire to transition. It is the desire to get out, to change something fundamentally and through the body. Every transition is a material intervention into the conditions of the social arrangement, the political field around it. Each transition requires the social environment of the transitioning person to co-transition. Friends, co-workers, family, enemies are challenged to react to the ongoing transformation, be it a lover questioning their sexuality, a friend reflecting on their own gender identity, a nemesis discovering common ground etc. etc. And in this way, transitioning forcefully collectivizes desire outwards.

Comrade Josephine (embodied by deLire, L.), (2021). Full Queerocracy Now! Pink Totaliterianism and the Industrialization of Libidinal Agriculture. E-Flux Journal 117 , pp 7.

the body came to be understood as a machine

The body: “[T]he human body and not the steam engine, and not even the clock, was the first machine developed by capitalism […].”48 During the period of original accumulation in the Early Modern period, the body came to be understood as a machine, a means to an end, an object to the submission under a disembodied mind and as such a primary site of exploitation.

Comrade Josephine (embodied by deLire, L.), (2021). Full Queerocracy Now! Pink Totaliterianism and the Industrialization of Libidinal Agriculture. E-Flux Journal 117 , pp 12.

βιοεξουσία

Το σώμα - το πεπερασμένο και πειθήνιο (χρήσιμο, λειτουργικό, χειραγωγίσιμο) σώμα της πειθαρχίας - αντλεί το νόημα του από τα ιστορικά τοποθετημένα λόγο-θετικά συγκείμενα των σχέσεων εξουσίας που συγκροτούν σεξουαλικές οντολογίες, αποκρύπτοντας ακριβώς το μηχανισμό της ίδιας τους της ιστορικότητας. Το σώμα - τόσο το ατομικό ανθρώπινο σώμα όσο και το μαζικό σώμα του πληθυσμού - είναι το ύστατο διακύβευμα εκείνης της ιδιαίτερης νεωτερικής μορφής εξουσίας/γνώσης που ο Φουκό ονομάζει βιοεξουσία καθώς και των συστηματικών τεχνικών της: της «ανατομο-πολιτικής του σώματος» και της «βιοπολιτικής του πληθυσμού».

Αθανασίου Α. (Επιμέλεια- Εισαγωγή),(2006), Φεμινιστική θεωρία και πολιτισμική κριτική , (Π. Μαρκέτου , Μ. Μηλιώρη, Α, Τσεκένης Μεταφρ.)Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος, pp 87.

το σώμα ως την πρωταρχική μας κατάσταση

Το να ξανασκεφτούμε το σώμα ως την πρωταρχική μας κατάσταση αποτελεί σημείο εκκίνησης για την επιστημολογική πλευρά της πολιτικής της θέσης, η οποία επιδιώκει να στηρίξει θεωρητικά το λόγο που παράγουν οι γυναίκες φεμινίστριες. Το σώμα, ή αλλιώς η εν-σωμάτωση του υποκειμένου, αποτελεί κεντρικό όρο του αγώνα που κάνουν οι φεμινίστριες για να επανορίσουν την υποκειμενικότητα. Πρέπει να εννοήσουμε το σώμα όχι ως βιολογική ή κοινωνιολογική κατηγορία αλλά ως ένα σημείο στο οποίο οι κατηγορίες του φυσικού, του συμβολικού και του κοινωνικού συναντιούνται και αλληλοεπικαλύπτονται.

Braidotti R., Ενσώματη ταυτότητα, έμφυλη διαφορά και το νομαδικό υποκείμενο, σσ. 189-211, στον συλλογικό τόμο Φεμινιστική θεωρία και πολιτισμική κριτική , (2006), Αθανασίου Α. (Επιμέλεια- Εισαγωγή), (Π. Μαρκέτου, Μ. Μηλιώρη, Α, Τσεκένης Μεταφρ.) Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος, pp 200.

το σώμα είναι πάντα μία σωματοποίηση δυνατοτήτων

Ως υλικότητα που οργανώνεται εμπρόθετα, το σώμα είναι πάντα μία σωματοποίηση δυνατοτήτων οι οποίες προσδιορίζονται και περιορίζονται από ιστορικές συμβάσεις. Με άλλα λόγια το σώμα είναι μία ιστορική κατάσταση, όπως υποστηρίζει η Μποβουάρ, και είναι επίσης ένας τρόπος με τον οποίο πραγματώνουμε, δραματοποιούμε και αναπαράγουμε μία ιστορική κατάσταση.

Butler J.,Παραστασιακές επιτελέσεις και συγκρότηση του φύλου: Δοκίμιο πάνω στη φαινομενολογία και τη φεμινιστική θεωρία σσ. 381-407, στον συλλογικό τόμο Φεμινιστική θεωρία και πολιτισμική κριτική , (Αθανασίου Α. επιμέλεια), (2006), Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος, pp 386.

η έμφυλη εμφάνισή

Εφόσον σε κάθε περίπτωση το σώμα μεταμορφώνεται στο σώμα του ή στο σώμα της, ο μόνος τρόπος με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το σώμα είναι η έμφυλη εμφάνισή του.

Butler J.,Παραστασιακές επιτελέσεις και συγκρότηση του φύλου: Δοκίμιο πάνω στη φαινομενολογία και τη φεμινιστική θεωρία σσ. 381-407, στον συλλογικό τόμο Φεμινιστική θεωρία και πολιτισμική κριτική , (Αθανασίου Α. επιμέλεια), (2006), Αθήνα: Εκδόσεις Νήσος, pp 389.

τα σώματά μας είναι ο τόπος της ελευθερίας

Τα σώματά μας είναι ο τόπος όπου οι σχέσεις εξουσίας θα θελήσουν να μας σημαδεύσουν για μία ζωή, αλλά επίσης τα σώματά μας είναι ο τόπος της ελευθερίας και όχι της καταπίεσης. Τα σώματά μας αποτελούν επίσης μία ύπαρξη ατομική και την ίδια στιγμή συλλογική και ξεδιπλώνονται σε τρία επίπεδα: την καθημερινότητα, την ατομική βιογραφία και την ιστορία των λαών μας. Τα σώματά μας στις κοινότητας και τις κοινωνίες κατασκευάζουν εικόνες από τα ίδια, που προβάλλονται κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να κατασκευάσουμε αυτές τις εικόνες των σωμάτων μας με ελευθερία, σεβασμό, στοργή και συμπληρωματικότητες, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται. Αυτές οι εικόνες που απορρέουν από εμάς, είναι ήδη φορτωμένες με σεξισμό, ρατσισμό και ταξικές αντιθέσεις, είναι ο κόσμος στον οποίο φτάνουμε, αλλά την ίδια στιγμή είναι αυτός που σταδιακά χτίζουμε και αλλάζουμε. Για να αποαποικιοποιήσουμε την έννοια και το συναίσθημα του σώματός μας πρέπει να αποαποικιοποιήσουμε το μυαλό μας από αυτή την διαχωρισμένη και σχιζοφρενική σύλληψη που θέλει από τη μία πλευρά την ψυχή και από την άλλη το σώμα. Αυτό ήταν κάτι που εισαγάγει η αποικιοκρατία.

Παρέδες, Χ. (2020). Υφαίνοντας Ιστούς, Γνωριμία με τον Κοινοτικό Φεμινισμό . Αθήνα: Ευτοπία, pp 71.

η έμφυλη ανισότητα

Η εμμονή μας οτι η έμφυλη ανισότητα συγκροτείται και αναφέρεται σε ένα πλαίσιο κοινωνιολογίας του σώματος, είναι ένας μεθοδολογικός περιορισμός ανάγνωσης, ο οποίος μας εμποδίζει να αντιληφθούμε τις τερατώδεις διαστάσεις μιας εξουσίας, που εμβληματοποιεί στην ουσία εξ αρχής μέσω του φύλου την ανθρώπινη φύση της εκθυλημένης ζωής ανίκανη για αυτοπροσδιορισμό.

Τζανάκη, Δ. (2018). Φύλο και σεξουαλικότητα. Ξεριζώνοντας το “ανθρώπινο”. Αθήνα: Εκδόσεις Ασίνη, pp 34.